من واقعا لذت می برم

-خیلی خوشحالم که هیچ علاقه ای به فوتبال ندارم مخصوصا از نوع وطنی اش.  همین قدر که صحنه های جذابش رو موقع اخبار می بینم کافیه.  راستش همیشه فکر می کردم رحمان رضایی جزو معدود بازیکن باتربیت تیم فوتبال ایرانه ولی نمی دونستم دست بزن داره و خوب باید بچه رو گوشش رو کشید بنابراین هر کدوم دو تا بازی محروم شدند . بیچاره نصرتی که فقط می خواست قلنج بازیکن حریف رو بشکنه و چهار تا بازی محرومش کردند. داور خوش قلب هم که اصلا به روی خودش نیاورد که یک اختلاف دوستانه وسط زمین شکل گرفته محروم شد. واقعا آدم لذت می بره فوتبال میبینه البته از نوع ایرانی اش.

-  خواهش می کنم فکر نکنید که این انسان مثل مرغ کوکوی ساعت شده، هرازگاهی میاد یک چیزی میگه و می گذاره میره  چون من با شادی فراوان مجبورم فردا دوباره برم مسافرت تا هفته آینده.

- آخرین شعر محبوبم رو هم می گذارم،شاید شما هم خوشتان بیاد: 
تنها ماندم
تنها ماندم
تنها با دل بر جا ماندم
چون آهی بر لبها ماندم

راز خود به کس نگفتم
مهرت را به دل نهفتم
بایادت شبی که خفتم
چون غنچه سحر شکفتم

دل من ز غمت فغان برارد
دل تو ز دلم خبر ندارد
پس از این نخورم فریب چشمت
شرر نگهت اگر گذارد

وصلت را زخدا خواهم
از تو لطف و صفا خواهم
کز مهرت بنوازی جانم

عمر من به غمت شد طی
تو بی من ، من و غم تا کی
دردی هست ، نبود درمانم